विवाहपछिको मोज

प्रमोद भट्टर्राई प्रेमिका भइञ्जेल सब ठिक छ, तर विवाहपछि सबै उल्टोपाल्टो भइदिन्छ । मान्छेहरु त्यसैले भन्ने गर्दछन्- प्रेम विवाह लामो समय टिक्दैन । तर विवाहपछि पनि आफ्नो प्रेमलाई कायम राख्ने हो भने यो भनाइले फेल खान्छ । प्रेम पाउनका लागि पहिला हामीले एक अर्कालाई बुझ्नुपर्दछ ।   प्रेमले हाम्रो भावनात्मक आवश्यकतामात्र बुझ्छ । मनोवैज्ञानिकहरुका अनुसार हाम्रो मूलभूत आवश्यकता सुरक्षा, आत्मसम्मान र महत्व हो । यी तीनवटै आवश्यकतामा कही" न कही" प्रेम जोडिएको हुन्छ । प्रेम घरबाटै सुरु हुन्छ । यदि उसले घरमा प्रेम पाउन सकेको छैन भने बाहिर पनि पाउन सक्दैन । मनोवैज्ञानिकहरु यो निष्कर्षा पुगेका छन् कि मान्छे भएको नाताले हाम्रो पहिला भावनात्मक आवश्यकता भनेको कसैले माया गरिदियोस् भन्ने हो । प्रेमका लागि हामी पहाड चढ्न सक्छौं, समुद्र पार गर्न सक्छौं । असम्भव लाग्ने काम पनि कष्ट सहेर पनि गर्न सक्छौं । यो प्रेमका तागत हो । इर्साई धर्मापदेशका अनुसार प्रेमविना मानिसले जुन कुरा हासिल गर्छ, अन्ततः त्यो र्व्यर्थ हुन्छ । उपदेश भन्छ-मानवको जीवनरुपी नाटकमा आखिरी अवस्थामा सिर्फतीन पात्रमात्र जीवित रहन्छ । त्यो हो- धर्म, आशा र प्रेम । यसमा पनि प्रेम सबैभन्दा महत्वपूण्ा छ । यसले हाम्रो जीवनमा पनि महत्वप्र्ूण् भूमिका खेल्छ । हामी वस्तु, गतिविधि, पशुपंक्षी आदिलाई प्रेम गछौं । कहिले काही" हामी अरुलाई असर पर्ने काम गरेर पनि भन्छौं, मैले यस्तो यसकारणले गरे किनकि म प्रेम गर्छु यस्तोखालको स्पष्टीकरण कुनै पनि काममा दिइएको पाइन्छ । एक किसिमका मान्छेले परस्त्रीगमनको विषयमा पनि यस्ता स्पष्टीकरण दिएको देखिन्छ । तर धर्म उपदेश यसलाई पाप भन्छ । एउटाले त्यही कुरालाई प्रेम देखिरहेको हुन्छ, अर्काले पाप भन्छ ।   कोही अभिभावक आफ्ना बच्चाको सम्पूण्ा माग पूरा गरिदिन्छन् र यसलाई प्रेमको नाम दिन्छन् । तर फेमीली डाक्टर यसलाई गैरजिम्मेवारीपन मान्दछन् । अब यहा" प्रश्न उ�� ्छ कि, प्रेमपूण्ा व्यवहार के हो - एक पति आफ्नो श्रीमतीलाई सबै भौतिक सुख सुविधा पुर्‍याइदिन्छ र भन्छ- म श्रीमतीलाई प्रेम गर्छु, तर पनि श्रीमतीस"ग मनमुटाव हुन्छ । प्रेममा भावनात्मकता हुन जरुरी छ । यो जरुरत हाम्रो भावनात्मक इच्छाको केन्द्रमा हुन्छ । प्रेम गर्नुभन्दा अगाडि पनि हामीलाई प्रेम चाहिन्थ्यो । जबसम्ममा हामी जीवित रहन्छौं, तबसम्म प्रेमको आवश्यकता हुन्छ । एक व्यक्तिले कुरा गरेको सुनियो-'कार, बंगला सबै भएर पनि के फाइदा, यदि आफ्नै पत्नीले प्रेम गर्दिन भने ।' कुनै पनि चिजभन्दा ज्यादा पत्नीको प्रेम चाहिने कुरा स्पष्ट छ । भौतिक वस्तु कहिल्यै पनि मान्छेको भावनात्मक प्रेमको विकल्प हुन सक्दैन । एक महिलाको गुनासो थियो- 'मेरो श्रीमान् दिनभर कहा" हो कहा" - रातमा चैं ओछ्यानमा आएर मलाई प्रेम गरेझै नाटक गर्दछन् । मलाई यो देखेर पुरुषमाथि नै घृणा लाग्छ ।' ती महिला सेक्सलाई घृणा गर्ने महिला भने होइनन् । उनी भावनात्मक प्रेम खोजी रहेकी छन् ।   स्मान्छेको स्वभाव नै यस्तो छ कि दोस्रो व्यक्तिबाट केही पाउन खोज्छ । एक्लोपनबाट मान्छे डराउ"छ, त्यसैले पनि एकान्त कारावासलाई सबैभ्न्दा गम्भीर दण्ड भनिएको छ । न्यू टेस्टामेन्टका लेखकले पति र पत्नीलाई प्रेरित गर्दै लेखेका छन् कि आपसमा प्रेम बाढाउ"m, तबमात्र जीवन सफल हुन्छ । प्लेटोदेखि पेकसम्म अनगिन्ती दार्शनिक, लेखकहरुले पनि विवाहमा प्रेमको महत्वको रेखांकित गरेका छन् । यही भावनात्मक प्रेमको कमीका कारण आज पारपाचुक बढेको छ । पतिपत्नीका सम्बन्धमा चिसोपन बढ्दै गएको छ । सबै चिज छ, तर प्रेमको कमी छ भने त्यो जीवन सफल हु"दैन । सेक्स किन्न पाइन्छ, तर प्रेम किन्न पाइ"दैन । विवाहमा भावनात्मक 'लभ टक' भइराख्नु अति आवश्यक छ । यसका लागि प्रेमको पा"च भाषालाई दाम्पत्य वा अन्य व्यक्तिले अपनाएको खण्डमा कहिल्यै पनि मनमुटाव हु"दैन । सकारात्म शब्द, प्रतिबद्ध समय, उपहार लेनदेन, सेवाको भाव, शारीरिक र्स्पर्श आदि 'लभ टक' का भाषा हुन् । यिनका विषयमा पनि चर्चाको आवश्यकता रहन्छ ।

kathmandunewsline